Karagöl bir krater gölü yeşilliğin koynunda uyuyan.Kıyı , göl , orman , dağ gördüğün.Kuğu kadar narin sessiz.Sisi çökünce üstüne , çise yağmura çevirdi.Birşeyle herşey arasındayım.Yağmurda ıslanırken, çamur, yaprak, köprü olmuşağaç gövdelerine dokunarak gölü çiziyoruz.At kuyrukları fışkırmış , ilkel,yalın, ama bugüne eren değişmeden.Ruyama da giriyorlar.Hiç böyle tad almadım ıslanmaktan.Bu çise işliyor insanın içine, özlem oluyor.