Nazım Hikmet'e sustuk yada çığlığa dönüştüremedik sesimizi.
"Ben yanmasam
sen yanmasan
biz yanmasak
nasıl çıkar
karanlıklar aydınlığa"
Aydınlıktı, ses oldu, soluk oldu, roman oldu, resim oldu, şiir oldu, özgürlük oldu.
"...Kederli kederli anlatmıştı Nazım, uçak lombozundan memleket manzaralarını seyredişini.Aşkla seyretmişti bozkırları, dağları, ırmakları, ovaları son kez..."
Biraz uzak, biraz yayan...
Devrim olandı, sonuna dek taşıyandı, şiiri yaşamıyla doğrulanandı.
Teşekkürler, şiirlerinle yaktığın sönmeyen ateşe...
