yaşam…
dur bekle beni diyorum ama
yine de yürüyorum seni
her sabah başlayarak yeniden
ve bıkmadan
aşk...
inanmasam da sana
olmasa da gerçeğin
mutlusu da yoksa üstelik
kimbilir ötesini
mutluluk…
artık benim ol
desem de ınanma
hep bıldım değerını
herseye rağmen verdın bana
hiç kaçmadın benden
acı…
zaman zaman uğrasan da yanıma
çok kalmadığını bıldığımden reddedemem seni
gelmesen nasıl anlarım mutluluğumu
hüzün…
esirin olmadım hiç
benlik değildi gelişlerin çünkü
kısa sürdü
yalan...
söylemem kolayca
yine yalan olmasın dıye
estin ancak bana
estin geçtin pembece
öyle çabuktu ki
kalmadı izin
kader…
ödedim bitti, yaptıklarımı
yorma daha fazla beni
zorlama
alnımda yerleşme
ver bebeklerimi, bilyelerin senin olsun....

şimdi

hiç beklemediğin anda

gidiyorum

sorma nereye diye

gökyüzüne

sonsuzluğa

heryere ait olmak kolay

şu anda...